Минский городской исполнительный комитет
Першамайскі раён – светлай мары крыніца
Версия для слабовидящих
21 лютага ў свеце адзначаецца Міжнародны дзень роднай мовы. Ён быў абвешчаны UNESCO 6 гадоў таму. Гэта нагода для носьбітаў любой мовы яшчэ раз задумацца аб лёсе той адзінай, якую завём матчынай, на якой думаем, на якой вымавілі першае слова.
Француз – па-французску, па-польску – паляк
Гавораць з маленства, а я, мама, як?
Замежную мову я ў садзе вучу,
А на беларускай – не умею, маўчу.
Чаму, адкажы мне, ты, тата і дзед
Не размаўлялі на роднай нідзе?
Я рускую мову люблю і вучу.
I нашу таксама я ведаць хачу.
Буквар беларускі прашу мне купіць
I родную мову пачну я вучыць.
Гэты верш «Міколкавы пытанні» напісаў выдатны беларускі паэт, празаік, перакладчык, крытык і мовазнавец – Міхась Пазнякоў. Менавіта яго мы запрасілі ў дзіцячую бібліятэку № 2 на сустрэчу “Не забывайце роднай мовы” з вучнямі 4-А класа СШ № 73 г.Мінска у рамках бібліятэчнага марафону “Гучыць беларускае слова” да Міжнароднага дня роднай мовы.
Мерапрыемства прайшло вельмі цікава і насычана. Дзеці даведаліся шмат новага і цікавага пра беларускую мову, яе прыгажосць і багацце, слухалі вершы, адгадвалі загадкі, гулялі ў гульні. Напрыканцы сустрэчы ўсе атрымалі аўтографы самага папулярнага дзіцячага пісьменніка Беларусі і зрабілі фатаграфію на памяць.
Міхась Пазнякоў у розныя гады працаваў настаўнікам у школе, быў супрацоўнікам Інстытута мовазнаўства, дырэктарам Літаратурнага музея імя М. Багдановіча, галоўным рэдактарам часопісаў «Вожык», «Нёман», намеснікам дырэктара рэдакцыйна-выдавецкай установы «Літаратура і мастацтва». З 2009 года – сакратар праўлення Саюза пісьменнікаў Беларусі, старшыня яго Мінскага гарадскога аддзялення. Лаўрэат Нацыянальнай літаратурнай прэміі, прэміі імя П. Броўкі, прэміі «Лепшая кніга года», прэміі Федэрацыі прафсаюзаў Беларусі і іншых.
У горадзе,
між ніў жытнёвых,
У важным доме,
сціплай хаце
Не забывайце
роднай мовы –
Для нас навек яна,
як маці.
Каб свет
чароўнай прыгажосцю
Вас ні на момант
не пакінуў,
Шануйце мову
не як госцю,
А як матулю,
гаспадыню.
(Міхась Пазнякоў “Родная мова”)